Een nieuwe thriller
Er was geen champagne, geen #trendingtopic op sociale media en de landelijke pers had het gebeuren volledig gemist. Echt spectaculair was het ook niet. Een handtekening onder een nieuw contract, meer was er niet nodig om Tom Brandt te laten promoveren naar de topklasse van het thrillergenre. Het volgende avontuur zou verschijnen bij uitgeverij Luitingh-Sijthoff. Uitgever van auteurs als Dan Brown en Lee Child om er maar eens twee te noemen. En natuurlijk legden we de lat een stuk hoger. Gewoon goed is niet goed genoeg. De volgende Tom Brandt moest nog beter worden. En zo zat ik een klein jaar later met uitgever en redacteur gebogen over het manuscript van wat de derde Tom Brandt thriller zou worden.
‘Misschien is die verhaallijn van de infiltrant toch over the top?’ vraagt de uitgever.
‘Tja, hij kan mogelijk gemist worden,’ aarzel ik. Voor wie het nog niet weet, een goed boek is nooit bij de eerste versie klaar, volgens Stephen King schrijf je het minstens acht keer voor het de uiteindelijke vorm begint te benaderen.
‘Of anders vormgeven, dat je meer speelt met de verwachtingen van de lezer,’ suggereert de redacteur.’
Tja, dan missen we wel…, denk ik. Hé, Kill your darlings. Ook als feedback je met de kracht van een mokerslag raakt, moet je weer opkrabbelen en er mee aan de slag. Maar twee maanden herschrijven aan iets waarvan je denkt dat het goed is, is natuurlijk niet niks. Maar gewoon goed is niet goed genoeg, dat hadden we afgesproken.
‘Er zit nog wel een ander verhaal in mijn hoofd, misschien moeten we dat eerst oppakken.’
‘Vertel,’ zegt mijn uitgever.
Dus begin ik te vertellen.
Op zoek naar Arjen Kamphuis
‘Arjen Kamphuis, een vooraanstaande Nederlandse cybersecurity-expert wordt sinds augustus vermist in Noorwegen. De man heeft connecties met mannen als Julian Assange van Wikileaks en NSA-klokkenluider Edward Snowden. Hij helpt bedreigde journalisten om uit de klauwen van buitenlandse inlichtingendiensten te blijven en daar heeft hij zeker geen vrienden mee gemaakt.
Collega’s van Kamphuis dachten dat hij was gaan bergwandelen, maar later bleek dat hij met een vouwkajak naar Noorwegen was gegaan. De omgeslagen kajak en zijn ID werden aangetroffen in een fjord bij Bodø. Naar later bleek op een steenworp afstand van een geheim Noors/Amerikaans spionagestation.’
De redacteur plukt nadenkend in zijn baard, terwijl de uitgever me met een vragende blik aanstaart zonder ook maar een keer met zijn ogen te knipperen. Zijn mond half open. Ik betwijfel of hij al een keer heeft ademgehaald sinds ik over mijn nieuwe voorstel begon, maar ik vertel verder.
‘Er volgt een opsporingsbericht en door heel Europa menen mensen Kamphuis gezien te hebben. Alle sporen worden nagetrokken, maar het levert allemaal niets op, totdat plotseling zijn telefoon wordt ingeschakeld in de buurt van Stavanger in het zuiden van Noorwegen. Na enkele minuten wordt de simkaart vervangen door een Duits exemplaar. Tot op de dag van vandaag weet geen mens waar Kamphuis gebleven is en op internet wemelt het van de speculaties en complottheorieën. Het lijkt me een mooie klus voor Tom Brandt om dit uit te zoeken.’
Ik hou even in om te kijken of mijn uitgever intussen al weer adem
haalt. Hij knippert een keer met zijn ogen en slaat dan met zijn vlakke
hand op tafel. ‘Dat verhaal willen we eerst hebben!’ De redacteur knikt
instemmend.
‘Oké,’ zeg ik.
‘Kun je volgende week een synopsis, een globale hoofdstukindeling van
het hele boek en laten we zeggen de eerste twee hoofdstukken vast
inleveren?’
Onder mijn oksels vormen zich stoomwolken.
‘Natuurlijk, dat moet lukken,’ zeg ik in de wetenschap dat het over
een jaar waarschijnlijk de eerste van acht versies zal blijken.
Medio augustus 2020 verschijnt Van de radar. Precies twee jaar na de raadselachtige verdwijning van Arjen Kamphuis in Noorwegen. Ondertussen ligt het eerdere manuscript op de plank te rijpen als oude kaas.