In between jobs
Ik zat een poosje in between jobs, zoals dat heet, of als auteur beter gezegd in between publishers. Hoe en waarom dat zo was doet er niet zo toe, feit is dat ik er een beetje tegenaan zat te hikken om een compleet nieuwe thriller te schrijven zonder een solide uitgeefcontract op zak. Maar als thrillerauteur is het praktisch onmogelijk om je creatieve brein uit te schakelen, het ratelt gewoon door in mijn hoofd. Er is ook niet veel nodig om ergens een spannend verhaal in te zien. Het kan van alles zijn. Gewoon iemand die zichtbaar gehaast loopt te zeulen met een te zware tas. Boodschappen of bankoverval? Of iemand met een peperdure auto die niet past bij zijn dagelijkse werk. Erfenis of XTC-dealer? De verhalen liggen voor het oprapen. Deze keer was het een kort nieuwsberichtje op Nu.nl:
Storing in Borssele
De kerncentrale Borssele is zaterdagmiddag automatisch uit bedrijf gehaald na een elektronische storing, meldt de Zeeuwse elektriciteitsproducent EPZ. De oorzaak van de storing wordt onderzocht.
‘Het is waarschijnlijk iets in de elektronica. Als er een afwijking is in bepaalde parameters van het beveiligingssysteem wordt de kerncentrale automatisch afgeschakeld”, aldus een woordvoerster. ”Dat is volgens de procedures gebeurd, de centrale staat nu stil.”
Het stroombedrijf heeft de Autoriteit Nucleaire Veiligheid en Stralingsbescherming (ANVS) op de hoogte gebracht. Volgens de woordvoerster komen dit soort storingen weinig voor. De centrale werd in oktober vorig jaar ook al een keer stilgelegd na een storing.
Beveiligingsparameters…
Bepaalde parameters van het beveiligingssysteem, het staat ogenschijnlijk achteloos in het bericht. Maar welke parameters waren dat dan? En waarom mogen we dat niet weten? En over beveiliging gesproken, hoe is zo’n kerncentrale eigenlijk beveiligd? En zou het mogelijk zijn om daar, fysiek of via internet binnen te dringen? Als de Amerikanen met het Stuxnetvirus een ultracentrifugefabriek in Iran kunnen stilleggen, zou iets dergelijks dan ook niet in Borssele mogelijk zijn?
Ik gaf Tom een opdracht en een paar maanden later had ik zijn plan op papier staan. Stom toevallig zat ik toen net met een nieuwe uitgever om tafel. ‘O ja,’ zei ik. ‘Ik heb ook nog een kort verhaal op de plank liggen, Hoogspanning.’
‘Geweldig. Dat nemen we mee in je nieuwe contract.’
Niks in between jobs. Thrillers schrijven is een never ending story.